W 2005 roku Chelsea obchodziła stulecie powstania klubu. Idealnym prezentem na 100-lecie istnienia Chelsea okazało się zdobycie nie tylko mistrzostwa Anglii, ale również gra w półfinale Ligi Mistrzów. W ostatnich latach klub przeżywał prawdziwy rozkwit bedac jednym z najsilniejszych drużyn w Premier League. Niebagatelna rolę w obecnym paœmie sukcesów Chelsea odgrywajac pieniadze wlasciciela - rosyjskiego oligarchy Romana Abramowicza. Nie zawsze było jednak tak kolorowo... Trudne poczatki... Historia Chelsea rozpoczęła się 10 marca 1905 roku, kiedy to przedsiębiorcy Ges Mars, oraz Frederick Parker w pubie The Rising Sun powołali sportowy klub piłkarski z siedzibš na Stamford Brigde. Nazwę - Chelsea wybrano spomiędzy kilkunastu, jakie wówczas padły w swoistej "burzy mózgów". Oficjalny sezon Chelsea rozpoczęła dopiero rok póŸniej jeszcze w ramach Second Division. Zakończył się on zajęciem trzeciego miejsca. Dla młodego klubu było stanowiło to spory sukces, w którym duży udział miał ówczesny szkoleniowiec - John Robertson. W sezonie 1907/1908 Chelsea awansowała do pierwszej dywizji angielskiej ligi. Nowym managerem został David Calderhead, który funkcję trenera pełnił, aż 26 lat. Największym sukcesem klubu w tym okresie okazał się sezon 1914/1915, kiedy to Chelsea awansowała do finału Pucharu Anglii. Kolejne lata były już dużo gorsze, gdyż do końca roku 1931 Chelsea przemieszczała się miedzy League Two, a League One zajmujac odległe miejsca w tabelach ligowych. Rozkwit Przez kolejnych ponad trzydzieœci lat Chelsea regularnie (poza 1963 rokiem) znajdowała się w League One. Pojawiły się kolejne sukcesy, jak zdobycie mistrzostwa (1955 rok), oraz Tarczy Dobroczynnoœci (również rok 1955). Stanowiły one ogromny prezent dla działaczy i kibiców zważywszy, że trofea zostały wywalczone w 50-lecie istnienia klubu. Duży wkład w sukcesy miał Ted Drake, ówczesny manager zespołu. Mimo pasma tych sukcesów Chelsea w 1956 roku zakończyła sezon dopiero na 16-stym miejscu. Drużyna była rozbita, a częœć piłkarzy była kontuzjowanych, gdyż kolejna częœć zmieniła klubowe barwy. Teda Drake'a zastšpił Tommy Docherty, który wsławił się kilkoma nad wyraz udanymi transferami. W latach 1962-1967 zespół pokazywał doprawdy ekscytujšcš piłkę, a drużynę nazywano "diamentami Docherty'ego". 1965 roku piłkarze Chelsea zdobyli po raz pierwszy Puchar Ligi Angielskiej. W 1967 roku Docherty z zespołem dotarł do finału Pucharu Anglii i półfinału Pucharu Miast Targowych, jednak nie udało się wygrać. W 1970 roku po dwumeczu z ówczesnym ligowym mistrzem - Leeds United zespół Chelsea mogł cieszyć się ze zdobycia Pucharu Anglii. W tym samym roku angielski klub mógł cieszyć się ze swojego pierwszego trofeum w skali europejskiej - Pucharu Zdobywców Pucharów po pokonaniu w finale tej imprezy Realu Madryt. Ówczesnym trenerem był Dave Sexton. Stagnacja Po niemal 20 latach grania "na fali" - choć ze zmiennym szczęœciem - przyszedł okres zmęczenia i finansowe kłopoty. Brak sukcesów i mniej szczęœcia, oraz gorsi zawodnicy - efektem była degradacja klubu do 2 dywizji angielskiej ligi (od 1976 roku). Końcówka lat 80-tych to jednak ponowne stopniowe wzmacnianie drużyny owocujšce kolejnymi awansami w tabelach ligowych. Nowym właœcicielem klubu został Ken Bates, który kupił go za... symbolicznego jednego funta. W następnym sezonie zespół pod wodzš Johna Neala wygrał Second Division i na nowo wrócił do Premier League. Wprawdzie w 1988 roku Chelsea znów znalazła się w drugiej lidze, jednak tylko na okres jednego sezonu. Premier League Rok 1993 stanowił kolejny przełom - trenerem został Glenn Hoddle, który sprowadził na Stamford Bridge pierwszš gwiazdę œwiatowego formatu - Ruuda Gullita. Kiedy Glenn Hoddle w 1996 roku porzucił Chelsea na rzecz zajęcia się reprezentacjš Anglii to właœnie Ruud Gullit został jego następcš. W Chelsea zaczęli grać jedni z najlepszych piłkarzy na œwiecie, jak np. Didier Deschamps, Gianfranco Zola, Gianluca Vialli, Mark Hughes czy też Dennis Wise. Drużyna grała bardzo dobrze i już w pierwszym sezonie pod rękš Ruuda Gullita zdobyła FA Cup. W roku 1999 Chelsea była blisko zdobycia mistrzostwa, ale ostatecznie zespół zajšł trzecie miejsce. Mimo swoich niewštpliwych talentów Ruud Gullit popadł w niełaskę Kena Batesa i niespodziewanie w œrodku sezonu 1997/98 został zwolniony. Krzesło trenerskie zajšł Gianluca Vialli. Trzy miesišce póŸniej Chelsea ponownie zdobyła Puchar Ligi Angielskiej, a w następnym sezonie dołożyła do tego Puchar Zdobywców Pucharów, oraz Super Puchar Europy. W sezonie 1999/2000 Chelsea zadebiutowała w Lidze Mistrzów. Wówczas miejsce Vialego na ławce trenerskiej zajšł Claudio Ranieri. Choć nie zdobył on żadnego trofeum podczas bytnoœci w klubie, to jednak doprowadził do kilku znakomitych transferów. Era Romana Abramowicza W 2003 roku majšcy znów poważne kłopoty finansowe klub został zakupiony przez Romana Abramowicza. Claudio Ranieri otrzymał wówczas 100 mln funtów na wzmocnienie zespołu, jednak to nie dało jeszcze sukcesu. W Lidze Mistrzów Chelsea odpadła w półfinale z AS Monaco, zaœ w Premier League lepszy okazał się Arsenal, który wyprzedził Chelsea w wyœcigu o tytuł. W 2004 roku trenerem Chelsea został Jose Mourinho. Za jego przewodnictwem Chelsea osišgnšła szczyty w angielskiej lidze - mistrzostwo w 2005 i 2006 roku. Po raz pierwszy od 50 lat Chelsea mogła cieszyć się mistrzowskš koronš kończšc sezon z największš różnicš punktowš nad drugim zespołem w historii angielskiego futbolu. Chelsea zdobyła też Puchar Ligi Angielskiej, jednak znów nie udało się podbić Ligi Mistrzów - zespół prowadzony przez Jose Mourinho odpadł w półfinale grajšc przeciwko Liverpoolowi, ale przegrywajšc dopiero po słynnym "golu, którego nie było". Sezon 2005/06 był powtórzeniem poprzedniego - znów mistrzostwo ligi, jednak rok póŸniej było już gorzej. Chelsea przegrała walkę o tytuł z Manchesterem United, zaœ w półfinale Ligi Mistrzów znów odpadła po meczu z Liverpoolem - tym razem po serii rzutów karnych. Udało się za to zdobyć Puchar Anglii. Po słabszym poczštku sezonu 2007/2008 Jose Mourinho ku rozpaczy kibiców jak i samych zawodników musiał odejœć. Zastšpił go jego asystent - narzucony zresztš odgórnie przez właœciciela klubu Romana Abramowicza - Avram Grant. Wszyscy spodziewali się, że obsada izraelskim szkoleniowcem stołka trenera stanowi sytuację przejœciowš zwłaszcza, że Avram Grant niczym specjalnym oprócz prowadzenia drużyny narodowej Izraela nie mógł się pochwalić. Paradoksalnie jednak krach nie nastšpił, choć Avram Grant trzymał się swojej posady mimo wielu ataków ze strony zarówno mediów, jak i samych kibiców. Chelsea wygrywała kolejne spotkania, choć jednoczeœnie w meczach o angielskie trofea zespół nie pokazał się z najlepszej strony. Z drugiej jednak strony to właœnie Avram Grant doprowadził zespół do pierwszego w historii klubu udziału w finale Ligi Mistrzów. Niestety, ale to właœnie porażka na Łużnikach w Moskwie stała się pretekstem do zwolnienia Izraelczyka, który po trudnym poczštku zaskarbił sobie sympatię kibiców Chelsea. Następcę Avrama Granta ogłoszono podczas Mistrzostw Europy 2008, a został nim dotychczasowy selekcjoner reprezentacji Portugalii - Luiz Felipe Scolari. Poczštek jego pracy stał pod optymistycznymi barwami, jednak w trudnym - noworocznym okresie, kiedy to Premier League najeżona jest kolejnymi meczami ustawionymi w krótkim okresie czasu, forma zespołu poszybowała w dół. Słabe wyniki zespołu spowodowały w lutym 2009 roku dymisję Brazylijczyka, zaœ w trybie awaryjnym na jego miejscu zatrudniono Guusa Hiddinka, który jednoczeœnie pełnił dwie funkcje - selekcjonera reprezentacji Rosji i trenera Chelsea. Wszystko oczywiœcie dzięki układom Romana Abramowicza... Pod rękš Holendra zespół przeżył prawdziwe odrodzenie - zespół przegrał tylko jeden mecz ligowy z Tottenhamem, zaœ zdobył Puchar Anglii i dotarł do półfinału Ligi Mistrzów, gdzie w kontrowersyjnych okolicznoœciach przegrał z FC Barcelonš. Praca Guusa Hiddinka w Chelsea w zamierzeniu miała trwać jedynie do końca sezonu i choć wielu pragnęło jej przedłużenia, jednak stało się inaczej. 1 czerwca 2009 roku nowym szkoleniowcem zespołu został dotychczasowy trener AC Milanu - Carlo Ancelotti. Już pierwszy mecz pod jego rękš przyniósł klubowi trofeum - Tarcza Wspólnoty wygrana w rzutach karnych w spotkaniu z Manchesterem United. Pierwszy sezon pod rękš Carlo Ancelottiego okazał się pasmem sukcesów naszej drużyny, która w znakomitym stylu (rekord strzelonych 103 bramek w lidze) zdobyła mistrzostwo Premier League dokładajšc do tego Puchar Anglii. Tym samym po raz pierwszy w historii klubu kibice mogli cieszyć się z zdobytego dubletu. Chelsea była też pierwszym klubem w historii, który wygrał w jednym sezonie wszystkich szeœć ligowych meczów z drużynami z "Wielkiej Czwórki" (Liverpool, Manchester United i Arsenal). Gorzej poszło już w Lidze Mistrzów, z której Chelsea odpadła po dwumeczu z ostatecznym triumfatorem tych rozgrywek - Interem Mediolan - prowadzonym wówczas przez starego znajomego - Jose Mourinho. Drugi sezon pod reka Carlo Ancelottiego nie był już tak udany. Mimo startu z wysokiego 'C', kiedy to na poczštku sezonu nasi piłkarze wprost gromili swoich rywali, jednak w listopadzie dopadła ich zadyszka, z której zespół nie umiał się wygrzebać do wiosny. Ostatecznie Chelsea zakończyła sezon na drugim miejscu w tabeli, jednak turnieje nie przyniosły żadnego trofeum, a Ligę Mistrzów po raz pierwszy od wielu sezonów zakończyliœmy w fazie ćwierćfinałów. W lepszej grze nie pomógł nawet rekordowy transfer Fernando Torresa (50 mln funtów), który swojš formš dostosował się do reszty drużyny. Nalezy podkreslic, że po raz pierwszy Roman Abramowicz z wymianš trenera poczekał na zakończenie sezonu, jednak w kilka godzin po zakończeniu ostatniego ligowego meczu gruchnęła wiadomoœć o zwolnieniu Carlo Ancelottiego. Jego następcš został - Andre Villas-Boas. Bez dużego doœwiadczenia, ale z dużymi dotychczasowymi sukcesami. Ten 33-latek miał bowiem na koncie wygranš ligi portugalskiej z FC Porto i Ligę Europejskš z tym samym zespołem. Dodatkowo Andre Villas-Boas nie był nowš postaciš na Stamford Bridge, bowiem stanowił przed laty częœć sztabu trenerskiego Jose Mourinho, w którym do jego zadań należało rozpracowywanie rywali. 4 marca 2012 roku Chelsea poinformowała, że po serii złych wyników popularny AVB został zwolniony. Jego następcš został Roberto Di Matteo. Okres na stanowisku trenerskim Włocha, który niegdyœ był graczem Chelsea przyniósł wielkie zaskoczenie dla wszystkich ludzi interesujacych się piłkarskim œwiatem. Drużyna poprawiła wyniki, a co najważniejsze po raz kolejny zdobyła Puchar Anglii i pierwszy raz w historii Ligę Mistrzów. 21 listopada 2012 roku ze stanowiska menadżera Chelsea został zwolniony Roberto Di Matteo - zastapil go Rafael Benitez, który przed laty z sukcesami prowadził Liverpool. Hiszpan co prawda zdobył z Chelsea w sezonie 2012/2013 Ligę Europy, ale to nie wystarczyło, aby przedłużyć z nim kontrakt. Mimo, iż poczštkowo kibice Chelsea nie dażyli Hiszpana dużš sympatiš, to jednak na koniec tych rozgrywek kibice Chelsea podziękowali swojemu menedżerowi za zdobycie pierwszego w historii klubu pucharu Ligi Europu. W sezonie 2013/2014 do Chelsea za sprawš Romana Abramowicza wrócił... Jose Mourinho. Już na samej prezentacji nowego-starego menedżera zgromadziło się blisko... 200 dziennikarzy. Jednak ów sezon nie przyniósł żadnych sukcesów, bowiem Premier League piłkarze Chelsea zakończyli na 3. miejscu, zaœ w Lidze Mistrzów odpadli w półfinale z Atletico Madryt. Przełomowy okazał się sezon 2014/2015, w którym to Chelsea zdobyła podwojna koronę. Głównie za sprawš takich nowych zawodników, jak Diego Costa i Cesc Fabregas klub ze Stamford Bridge wygrał pierwsze od 2010 roku mistrzostwo Premier League, oraz Puchar Ligi Angielskiej.